Yarının Türkiyesi

Bir zamanlar Türkiye'nin hızlı ekonomik büyümesinin bir kanıtı olan İstanbul'un kalbinde, üç küçük çocuklu bir aile, sayısız diğerinin mücadelesini yansıtan üzücü bir gerçekle karşı karşıyadır. Kiralarını üç ay geride bıraktıkça hayatları daha da alt üst olur - su ve elektrik acımasızca kesilir ve ev sahiplerinin ısrarla kapıyı yumruklaması, içinde bulundukları kötü koşulların unutulmaz bir hatırlatıcısıdır.   Türkiye İstatistik Kurumu'nun yakın tarihli bir raporunun da ortaya koyduğu gibi, içinde bulundukları kötü durum, nüfusun neredeyse üçte birinin yoksulluk ve sosyal dışlanmanın eşiğinde olduğu ülkeyi saran daha büyük bir krize bir göz atmaktan başka bir şey değil. Bu üzücü eğilim, geçtiğimiz on yıllarda yoksulluğun azaltılmasında güçlükle elde edilen kazanımları silme tehdidinde bulunuyor ve Türkiye'nin tanık olduğu dikkate değer ilerlemeyi fiilen siliyor.   Kuşatılmış bu ailenin isimsiz babası, oğlunun epilepsisini ve kendi kritik hastalığını anlatırken ...

Bir zamanlar kampanya retoriğinin umut ışığıyla yıkanan Türkiye, şimdi korkunç ve amansız bir ekonomik fırtınanın eşiğinde duruyor. Recep Tayyip Erdoğan liderliğinde yeni bir şafak olarak vaat edilenler, ekonomik kaos ve paramparça hayaller kabusuna dönüştü. Yüksek enflasyonun filizleri, özlemleri küle çevirerek kendilerini günlük hayatın dokusuna işledi. Erdoğan'ın cumhurbaşkanlığı yarışındaki zaferinden üç ay sonra gerçek, iltihaplı bir yara gibi açığa çıkıyor - sözde "sorumlu" mali politikalar bir maskeli balodan başka bir şey değildi. % 50'ye yaklaşan amansız bir enflasyon oranı karşısında, yeni ithal edilen merkez bankası başkanının faiz oranlarını kademeli olarak artırma çabaları, çığı bir dalla durdurmaya yönelik zayıf bir girişime benziyor. Belirsizliğin gölgesinde gizlenen uzmanlar, bu faiz artışlarının ekonomik çalkantı uçurumunda ekmek kırıntıları olduğunu ortaya koyuyor. Yine de her gün güneş batarken, Erdoğan yüksek faiz oranlarından nefret etmeye devam...